INHALÁ vb. I. tr. A trage în piept, a inspira gaze, vapori etc. [< fr. inhaler]. verb tranzitivinhala
INHALÁ, inhalez, vb. I. Tranz. A absorbi pe căile respiratorii vapori, gaze sau lichide, a trage în piept, a inspira gaze, vapori etc. – Din fr. inhaler, lat. inhalare. verb tranzitivinhala
INHALÁ, inhalez, vb. I. Tranz. A trage în piept (pe gură sau pe nas) vapori sau gaze. V. aspira. Bolnavul inhalează acid carbonic. verb tranzitivinhala
*inhaléz v. tr. (lat. in-hálo, -áre, a sufla în. V. exal). Trag în plămînĭ, absorb, aspir. Bot. Se zice de plante cînd absorb fluidele din prejuru [!] lor. verb tranzitivinhalez
inhala verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)inhala | inhalare | inhalat | inhalând | singular | plural | ||
inhalând | inhalați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | inhalez | (să)inhalez | inhalam | inhalai | inhalasem | |
a II-a (tu) | inhalezi | (să)inhalezi | inhalai | inhalași | inhalaseși | ||
a III-a (el, ea) | inhalează | (să)inhalai | inhala | inhală | inhalase | ||
plural | I (noi) | inhalăm | (să)inhalăm | inhalam | inhalarăm | inhalaserăm | |
a II-a (voi) | inhalați | (să)inhalați | inhalați | inhalarăți | inhalaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | inhalează | (să)inhaleze | inhalau | inhalară | inhalaseră |