INFESTÁ vb. I. tr. (Rar) A bântui, a pustii, a distruge. [< fr. infester, it., lat. infestare]. verb tranzitivinfesta
infestá (a ~) (a contamina, a pustii) vb., ind. prez. 3 infesteáză verb tranzitivinfesta
infestà v. 1. a bântui o țară cu incursiuni; 2. a pustii, vorbind de animale vătămătoare: lăcustele infestează câmpiile. verb tranzitivinfestà
INFESTÁ, pers. 3 infestează, vb. I. Tranz. A bântui, a pustii, a nimici; a invada. – Din fr. infester. verb tranzitivinfesta
*infestéz v. tr. (lat. infestare). Bîntuĭ, stric, pustiesc: Tătariĭ aŭ infestat multe secule [!] Moldova, lupiĭ aŭ infestat satu. verb tranzitivinfestez
infesta verb tranzitiv | infinitiv | infinitiv lung | participiu | gerunziu | imperativ pers. a II-a | ||
(a)infesta | infestare | infestat | infestând | singular | plural | ||
infestând | infestați | ||||||
numărul | persoana | prezent | conjunctiv prezent | imperfect | perfect simplu | mai mult ca perfect | |
singular | I (eu) | infestez | (să)infestez | infestam | infestai | infestasem | |
a II-a (tu) | infestezi | (să)infestezi | infestai | infestași | infestaseși | ||
a III-a (el, ea) | infestează | (să)infestai | infesta | infestă | infestase | ||
plural | I (noi) | infestăm | (să)infestăm | infestam | infestarăm | infestaserăm | |
a II-a (voi) | infestați | (să)infestați | infestați | infestarăți | infestaserăți | ||
a III-a (ei, ele) | infestează | (să)infesteze | infestau | infestară | infestaseră |