INCITÁT, -Ă, incitați, -te, adj. Ațâțat, întărâtat, instigat. – V. incita. adjectivincitat
INCITÁT, -Ă, incitați, -te, adj. (Franțuzism) Ațîțat, întărîtat; îndemnat (la o faptă rea), instigat. adjectivincitat
*incít, a -á v. tr. (lat. ín-cito, -áre. V. ex-cit, citez). Excit, ațîț, instig, îndemn: a incita la revoltă. verb tranzitivincit
INCITÁ vb. I. tr. (Liv.) A ațâța, a întărâta; a instiga la... [P.i. 1 incít, 3,6 -tă. / < fr. inciter, cf. it., lat. incitare]. verb tranzitivincita
incitá (a ~) vb., ind. prez. 3 incítă verb tranzitivincita
INCITÁ, incít, vb. I. Tranz. A ațâța, a întărâta; a instiga la... – Din fr. inciter, lat., it. incitare. verb tranzitivincita
INCITÁ, incít, vb. I. Tranz. (Franțuzism) A ațîța, a întărîta; a îndemna (la o faptă rea), a instiga. verb tranzitivincita
incitat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | incitat | incitatul | incitată | incitata |
plural | incitați | incitații | incitate | incitatele | |
genitiv-dativ | singular | incitat | incitatului | incitate | incitatei |
plural | incitați | incitaților | incitate | incitatelor |