*impozitá (a ~) vb., ind. prez. 3 impoziteáză verb tranzitivimpozita
IMPOZITÁ, impozitez, vb. I. Tranz. A impune (3). ♦ A prevedea perceperea unui impozit. – Din impozit. verb tranzitivimpozita
impozitat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | impozitat | impozitatul | impozitată | impozitata |
plural | impozitați | impozitații | impozitate | impozitatele | |
genitiv-dativ | singular | impozitat | impozitatului | impozitate | impozitatei |
plural | impozitați | impozitaților | impozitate | impozitatelor |