IMOBILÍSM s.n. Atitudine de imobilitate; opoziție sistematică față de orice progres, de orice inovație. [< fr. immobilisme]. substantiv neutruimobilism
*imobilízm n., pl. e (d. imobil). Opozițiune intenționată orĭ-căruĭ progres, orĭ-căreĭ inovațiunĭ. substantiv neutruimobilizm
imobilísm s. n. substantiv neutruimobilism
IMOBILÍSM s. n. Atitudine de opoziție sistematică și permanentă față de orice inovație, invenție, progres etc.; închistare. – Din fr. immobilisme. substantiv neutruimobilism
imobilism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | imobilism | imobilismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | imobilism | imobilismului |
plural | — | — |