IMERSÁRE s.f. (Rar) Imersiune (1). [După fr. immersion]. substantiv femininimersare
IMERSÁ, imersez, vb. I. Tranz. (Rar) A imerge. – Din imers. verb tranzitivimersa
imersare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | imersare | imersarea |
plural | imersări | imersările | |
genitiv-dativ | singular | imersări | imersării |
plural | imersări | imersărilor |