ILLIÚM s. n. Aliaj conținând nichel, crom, fier, cupru, anticoroziv, rezistent la temperaturi înalte, folosit în construirea aparatelor chimice. – Din fr. illium. substantiv neutruillium
illium substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | illium | illiumul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | illium | illiumului |
plural | — | — |