iérhă s. f. – Piele tăbăcită. Mag. irha sau sb., rut. irha (DAR). În Trans. și Mold. substantiv femininierhă
ierhă | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ierhă | ierha |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | ierhe | ierhei |
plural | — | — |