ĭedeclíŭ și idiclíŭ m. (turc. ĭedekli. V. ĭedec). Vechĭ. Boĭerinaș în serviciu domnuluĭ (cafegiŭ, sofragiŭ ș. a.). V. icĭoglan. substantiv masculinĭedecliŭ
iedecliu (idicliu) m. servitor intern al palatului domnesc: eram edecliu și aveam odaie în curtea domnească GHICA. [Turc. YEDEKLI]. substantiv masculiniedecliu
iedecliu substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | iedecliu | iedecliul |
plural | iedeclii | iedecliii | |
genitiv-dativ | singular | iedecliu | iedecliului |
plural | iedeclii | iedecliilor |