IDIOTIZÁ vb. I. tr., refl. A (se) îndobitoci, a (se) tâmpi. [< fr. idiotiser]. adjectividiotiza
IDIOTIZÁ vb. I. tr., refl. A (se) îndobitoci, a (se) tâmpi. [< fr. idiotiser]. verb tranzitividiotiza
idiotizá (a ~) (-di-o-) vb., ind. prez. 3 idiotizeáză verb tranzitividiotiza
IDIOTIZÁ, idiotizez, vb. I. Tranz. și refl. A (se) imbeciliza, a (se) tâmpi, a (se) îndobitoci. [Pr.: -di-o-] – Din fr. idiotiser. verb tranzitividiotiza
idiotizat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | idiotizat | idiotizatul | idiotizată | idiotizata |
plural | idiotizați | idiotizații | idiotizate | idiotizatele | |
genitiv-dativ | singular | idiotizat | idiotizatului | idiotizate | idiotizatei |
plural | idiotizați | idiotizaților | idiotizate | idiotizatelor |