ICONODÚL, -Ă s.m. și f. (Liv.) Adept al cultului icoanelor. ♦ (Fig.) Cel care acceptă integral, fără spirit critic, autoritatea unei valori consacrate. [< fr. iconodule, cf. gr. eikon – imagine, dulos – sclav]. substantiv masculin și femininiconodul
ICONODÚL, -Ă, iconoduli, -e, s. m. și f. Adept al cultului icoanelor. – Din fr. iconodule. substantiv masculin și femininiconodul
iconodúlă s. f., g.-d. art. iconodúlei; pl. iconodúle substantiv masculin și femininiconodulă
iconodul substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | iconodul | iconodulul | iconodulă | iconodula |
plural | iconoduli | iconodulii | iconodule | iconodulele | |
genitiv-dativ | singular | iconodul | iconodulului | iconodule | iconodulei |
plural | iconoduli | iconodulilor | iconodule | iconodulelor |