icnitúră s. f., g.-d. art. icnitúrii; pl. icnitúri substantiv femininicnitură
ICNITÚRĂ, icnituri, s. f. Icnire, icneală. Prin căldura și lumina orbitoare, răspundeau comenzi lungi și disperate și dupăituri grele, cu icnituri. SADOVEANU, O. VI 206. substantiv femininicnitură
icnitură | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | icnitură | icnitura |
plural | icnituri | icniturile | |
genitiv-dativ | singular | icnituri | icniturii |
plural | icnituri | icniturilor |