HÓSTIE s.f. 1. (Ist.; la greci și la romani) Jertfă adusă zeilor; (la evrei) animal adus ca jertfă lui Dumnezeu. ♦ (În biserica catolică) Azima împărtășaniei. 2. (Fig.) Victimă. [Gen. -iei. / < fr. hostie, lat. hostia]. substantiv femininhostie
hóstie (-ti-e) s. f., art. hóstia (-ti-a), g.-d. art. hóstiei; pl. hóstii, art. hóstiile (-ti-i) substantiv femininhostie
HÓSTIE, hostii, s. f. 1. Jertfă adusă zeilor, la greci și la romani. ♦ Jertfă (de obicei un animal) adusă lui Dumnezeu. 2. Azimă pe care catolicii o folosesc la împărtășanie. – Din lat. hostia, fr. hostie. substantiv femininhostie
hostie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | hostie | hostia |
plural | hostii | hostiile | |
genitiv-dativ | singular | hostii | hostiei |
plural | hostii | hostiilor |