hóher (hohéri), s. m. – 1. Călău. – 2. Hingher care omoară cîinii vagabonzi. Mag. hóhér (Cihac, II, 506; Gáldi, Dict., 136). Sec. XVIII. În Trans. și Mold. – Der. hoheri, vb. (a chinui). substantiv masculinhoher
hohér m. (ung. hóhér, hóhár, d. mgerm. hâhaere, hâher = ngerm. henker, hingher). Trans. Calăŭ. Mold. Hingher. substantiv masculinhoher
hohér, -i, s.m. – 1. Călău: „Stegar i-a si hoheru / Că i-a tăie căpuțu” (Memoria 2001: 105). 2. Om blestemat. – Din magh. hóhér „călău„; Cf. germ. Haher „cel ce cosește vieți” (Țurcanu 2005). substantiv masculinhoher
hohér (reg.) s. m., pl. hohéri substantiv masculinhoher
hoher m. Tr. 1. calău: las’să vie..., hoherii calea i-o ție POP.; 2. Mold. hengher: hoher de câini. [Ung. HÓHÉR]. substantiv masculinhoher
HOHÉR, hoheri, s. m. (Reg.) 1. Hingher. 2. Călău. – Din magh. hóhér. substantiv masculinhoher
HOHÉR, hoheri, s. m. (Învechit și popular) Hingher. Decît să fii călușer, Mai bine să fii hoher, Că hoheru-omoară cîni. BIBICESCU, P. P. 379. substantiv masculinhoher
hoher substantiv masculin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | hoher | hoherul |
plural | hoheri | hoherii | |
genitiv-dativ | singular | hoher | hoherului |
plural | hoheri | hoherilor |