HEMOMÉTRU s.n. Hemoglobinometru. [< fr. hémomètre]. substantiv neutruhemometru
HEMOMÉTRU s. n. hemoglobinometru. (< fr. hémomètre) substantiv neutruhemometru
hemométru (-me-tru) s. n., art. hemométrul; pl. hemométre substantiv neutruhemometru
HEMOMÉTRU, hemometre, s. n. Aparat folosit pentru dozarea hemoglobinei din sânge. – Din fr. hémomètre. substantiv neutruhemometru
hemometru substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | hemometru | hemometrul |
plural | hemometre | hemometrele | |
genitiv-dativ | singular | hemometru | hemometrului |
plural | hemometre | hemometrelor |