HEGEMONÍSM s. n. Supremație politică a unui grup social față de altul sau a unui stat asupra altor state; tendință de hegemonie. [Var.: heghemonísm s. n.] – Hegemon + suf. -ism. substantiv neutruhegemonism
heghemonism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | heghemonism | heghemonismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | heghemonism | heghemonismului |
plural | — | — |