haĭmanalî́c n., pl. urĭ (d. haĭmana). Fam. Vagabondaj. substantiv neutruhaĭmanalîc
HAIMANALẤC, haimanalâcuri, s. n. Faptul de a hoinări ca o haimana; hoinăreală, vagabondaj. – Haimana + suf. -lâc. substantiv neutruhaimanalâc
HAIMANALÎ́C, haimanalîcuri, s. n. Faptul de a hoinări; hoinăreală, vagabondaj. substantiv neutruhaimanalîc
haimanalâc | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | haimanalâc | haimanalâcul |
plural | haimanalâcuri | haimanalâcurile | |
genitiv-dativ | singular | haimanalâc | haimanalâcului |
plural | haimanalâcuri | haimanalâcurilor |