fáĭdoș, háĭdoș (nord) și háĭtoș (Ml.), -ă adj. (cp. cu ung. fajt, fajta, fel, soĭ, rasă, adică „de bun soĭ”). Fam. De bun soĭ, robust: om, boŭ haĭdoș. Bz. (faĭdoș). Elegant: rochie faĭdoșă. – În Gr.S. 1937, 246, háĭteș (Dolj), robust. V. faĭeș. adjectivfaĭdoș
háidoș (reg.) adj. m., pl. háidoși; f. háidoșă, art. háidoșa, pl. háidoșe adjectivhaidoș
HÁIDOȘ, -Ă, haidoși, -e, adj. (Reg.; adesea substantivat) Zdravăn, voinic, chipeș. [Var.: háitoș, -ă adj.] – Cf. haidău. adjectivhaidoș
haidoș | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | haidoș | haidoșul | haidoșă | haidoșa |
plural | haidoși | haidoșii | haidoșe | haidoșele | |
genitiv-dativ | singular | haidoș | haidoșului | haidoșe | haidoșei |
plural | haidoși | haidoșilor | haidoșe | haidoșelor |