HABÁN, -Ă s. m. f. membru al unei secte baptiste din Hanovra și Renania, din sec. XVII. (< germ. Haban) substantiv masculin și femininhaban
HABÁN, -Ă, habani, -e, s. m. și f. Membru al unei secte baptiste ai cărei adepți au emigrat și în Transilvania în sec. XVI. – Din germ. Habaner. substantiv masculin și femininhaban
haban substantiv masculin și feminin | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | haban | habanul | habană | habana |
plural | habani | habanii | habane | habanele | |
genitiv-dativ | singular | haban | habanului | habane | habanei |
plural | habani | habanilor | habane | habanelor |