GRASEIÁT, -Ă, graseiați, -te, adj. Cu sunetul „r” pronunțat în mod uvular sau velar (ca francezii). [Pr.: -se-iat] – V. graseia. adjectivgraseiat
GRASEIÁT, -Ă, graseiați, -te, adj. (Livresc) Cu sunetul « r » pronunțat din gît (cu ajutorul uvulei). Pronunțare graseiată. ◊ «R» graseiat = « r » uvular. adjectivgraseiat
GRASEIÁ vb. I. intr. (Liv.) A pronunța sunetul r ca francezii. [Pron. -se-ia, p.i. 3,6 -iază, ger. -ind. / < fr. grasseyer]. verbgraseia
graseiá (a ~) vb., ind. prez. 3 graseiáză, 1 pl. graseiém; conj. prez. 3 să graseiéze; ger. graseínd verbgraseia
GRASEIÁ, graseiez, vb. I. Intranz. A pronunța sunetul „r” în mod uvular sau velar (ca francezii). [Pr.: -se-ia] – Din fr. grasseyer. verbgraseia
GRASEIÁ, graseiez, vb. I. Intranz. A pronunța sunetul «r» din gît (cu ajutorul uvulei), așa cum îl pronunță francezii din nord, în special parizienii. verbgraseia
graseiat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | graseiat | graseiatul | graseiată | graseiata |
plural | graseiați | graseiații | graseiate | graseiatele | |
genitiv-dativ | singular | graseiat | graseiatului | graseiate | graseiatei |
plural | graseiați | graseiaților | graseiate | graseiatelor |