GÍRUS s.n. (Liv.) Circumvoluție. [< lat. gyrus, cf. gr. gyros – cerc]. substantiv neutrugirus
GÍRUS s. n. (anat.) circumvoluție. (< lat. gyrus) substantiv neutrugirus
GÍRUS, girusuri, s. n. (Anat.; în sintagma) Girus cerebral = circumvoluțiune. – Din lat. gyrus. substantiv neutrugirus
girus substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | girus | girusul |
plural | girusuri | girusurile | |
genitiv-dativ | singular | girus | girusului |
plural | girusuri | girusurilor |