FUNDATÓR, -OÁRE s.m. și f. v. fondator. adjectivfundator
fundator m. întemeietor. adjectivfundator
FUNDATÓR, -OÁRE adj., s. m. și f. v. fondator. adjectivfundator
FONDATÓR, -OÁRE, fondatori, -oare, adj., s. m. și f. (Persoană) care fondează ceva; întemeietor, ctitor. [Var.: fundatór, -oáre adj., s. m. și f.] – Din fr. fondateur. adjectivfondator
FONDATÓR, -OÁRE, fondatori, -oare, s. m. și f. (Și în forma fundator) Persoană care fundează ceva; întemeietor, ctitor. Fundatorii au lăsat mănăstirilor avutul lor. ODOBESCU, S. II 45. Lîngă biserica aceasta e mormintul monahului Chirii Carp, unul din ostenitorii și fundatorii ei. NEGRUZZI, S. I 215. ◊ (Adjectival) Membru fondator. – Variantă: fundator, -oáre s. m. și f. adjectivfondator
FUNDATÓR, -OÁRE adj. v. fondator. adjectivfundator
fundator adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | fundator | fundatorul | fundatoare | fundatoarea |
plural | fundatori | fundatorii | fundatoare | fundatoarele | |
genitiv-dativ | singular | fundator | fundatorului | fundatoare | fundatoarei |
plural | fundatori | fundatorilor | fundatoare | fundatoarelor |