friguléț (fam.) s. n., pl. friguléțe substantiv neutrufriguleț
FRIGULÉȚ, frigulețe, s. n. (Fam.) Diminutiv al lui frig; frig mare. – Frig + suf. -uleț. substantiv neutrufriguleț
FRIGULÉȚ s. n. (Familiar) Diminutiv al lui frig. Stanislav se deștepta, Friguleț i se făcea Și legat că se simțea. TEODORESCU, P. P. 568. substantiv neutrufriguleț
friguleț | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | friguleț | frigulețul |
plural | frigulețe | frigulețele | |
genitiv-dativ | singular | friguleț | frigulețului |
plural | frigulețe | frigulețelor |