farfuriúță (-ri-u-) s. f., g.-d. art. farfuriúței; pl. farfuriúțe substantiv femininfarfuriuță
FARFURIÚȚĂ, farfuriuțe, s. f. Farfurioară. [Pr.: -ri-u-] – Farfurie + suf. -uță. substantiv femininfarfuriuță
FARFURIÚȚĂ, farfuriuțe, s. f. Farfurioară. Lingurițe de argint, farfuriuțe și cești de porțelan. DEEAVRANCEA, S. 121. – Pronunțat: -ri-u-. substantiv femininfarfuriuță
farfurioáră și -úță f., pl. e. Farfurie mică. substantiv femininfarfurioară
farfuriuță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | farfuriuță | farfuriuța |
plural | farfuriuțe | farfuriuțele | |
genitiv-dativ | singular | farfuriuțe | farfuriuței |
plural | farfuriuțe | farfuriuțelor |