EXPLICITÁ vb. I. tr. A da un caracter explicit, a clarifica. [< fr. expliciter]. adjectivexplicita
EXPLICITÁ vb. tr. a face explicit, a clarifica. (< fr. expliciter) adjectivexplicita
EXPLICITÁ vb. I. tr. A da un caracter explicit, a clarifica. [< fr. expliciter]. verb tranzitivexplicita
EXPLICITÁ vb. tr. a face explicit, a clarifica. (< fr. expliciter) verb tranzitivexplicita
explicitat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | explicitat | explicitatul | explicitată | explicitata |
plural | explicitați | explicitații | explicitate | explicitatele | |
genitiv-dativ | singular | explicitat | explicitatului | explicitate | explicitatei |
plural | explicitați | explicitaților | explicitate | explicitatelor |