EXIGUITÁTE s.f. (Rar) Exigență. ♦ Micime, îngustime. [Pron. -gu-i-. / cf. fr. exiguité, lat. exiguitas]. substantiv femininexiguitate
EXIGUITÁTE s. f. exigență. ◊ micime, îngustime. (< fr. exiguïté, lat. exiguitas) substantiv femininexiguitate
*exiguitáte f. (lat. exigúitas, -átis, d. exígus, mic, d. exigere, a exige). Micime, modicitate: exiguitatea uneĭ lefĭ. substantiv femininexiguitate
exiguitáte (livr.) (-gu-i-) s. f., g.-d. art. exiguitắții; pl. exiguitắți substantiv femininexiguitate
EXIGUITÁTE, exiguități, s. f. (Livr.) Exigență. [Pr.: -gu-i-] – Din fr. exiguïté, lat. exiguitas, -atis. substantiv femininexiguitate
exiguitate substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | exiguitate | exiguitatea |
plural | exiguități | exiguitățile | |
genitiv-dativ | singular | exiguități | exiguității |
plural | exiguități | exiguităților |