ETIMOLÓGIC, -Ă adj. Referitor la etimologie; care studiază etimologia. ◊ Ortografie etimologică = ortografie în care principiile scrierii cuvintelor se bazează pe etimologia lor. [Cf. fr. étymologique, lat. etymologicus, gr. etymologikos]. adjectivetimologic
ETIMOLÓGIC, -Ă adj. referitor la etimologie; bazat pe etimologie. (< fr. étymologique, lat. etymologicus, gr. etymologikos) adjectivetimologic
*etimológic, -ă adj. (vgr. etymologikós). Relativ la etimologie: dicționar etimologic. Adv. În mod etimologic. adjectivetimologic
etimológic adj. m., pl. etimológici; f. etimológică, pl. etimológice adjectivetimologic
etimologic a. 1. relativ la etimologie; 2. care dă etimologia cuvintelor: dicționar etimologic. adjectivetimologic
ETIMOLÓGIC, -Ă, etimologici, -ce, adj. Care aparține etimologiei, privitor la etimologie; bazat pe etimologie. ◊ Ortografie etimologică = ortografie în care principiile scrierii cuvintelor se bazează pe etimologia lor. – Din fr. éthymologique, lat. etymologicus. adjectivetimologic
ETIMOLÓGIC, -Ă, etimologici, -e, adj. Care se referă la etimologie; care se ocupă de etimologia cuvintelor. Indicație etimologică. Dicționar etimologic. ♦ Care are în vedere etimologia. Ortografie etimologică. adjectivetimologic
etimologic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | etimologic | etimologicul | etimologică | etimologica |
plural | etimologici | etimologicii | etimologice | etimologicele | |
genitiv-dativ | singular | etimologic | etimologicului | etimologice | etimologicei |
plural | etimologici | etimologicilor | etimologice | etimologicelor |