ERÁSMIC, -Ă adj. Care provine de la Erasm. ◊ Citire erasmică = citire a limbilor clasice indicată de Erasm, potrivit modului cum acesta presupunea că se pronunțau. [Cf. Erasm din Rotterdam – învățat olandez din evul mediu]. adjectiv erasmic
erásmic adj. m., pl. erásmici; f. erásmică, pl. erásmice adjectiv erasmic
erasmic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | erasmic | erasmicul | erasmică | erasmica |
plural | erasmici | erasmicii | erasmice | erasmicele | |
genitiv-dativ | singular | erasmic | erasmicului | erasmice | erasmicei |
plural | erasmici | erasmicilor | erasmice | erasmicelor |