EPITRÍT s. n. vers greco-latin din trei silabe lungi și una scurtă. (< fr. epitritos) substantiv neutruepitrit
epitrit substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | epitrit | epitritul |
plural | epitrite | epitritele | |
genitiv-dativ | singular | epitrit | epitritului |
plural | epitrite | epitritelor |