EPISTEMOLOGÍE s.f. Parte a gnoseologiei care studiază procesul cunoașterii din cadrul diferitelor științe; teorie a cunoașterii. [Gen. -iei. / < fr. épistémologie, cf. gr. episteme – știință, logos – studiu]. substantiv femininepistemologie
EPISTEMOLOGÍE s. f. parte a gnoseologiei care studiază procesul cunoașterii din cadrul diferitelor științe; teorie a cunoașterii științifice. (< fr. épistémologie) substantiv femininepistemologie
epistemologíe s. f., art. epistemología, g.-d. epistemologíi, art. epistemologíei substantiv femininepistemologie
EPISTEMOLOGÍE s. f. 1. Parte a filosofiei care studiază procesul cunoașterii așa cum se desfășoară în cadrul științelor; teorie a cunoașterii științifice. 2. (Impr.) Gnoseologie. – Din fr. épistemologie. substantiv femininepistemologie
epistemologie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | epistemologie | epistemologia |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | epistemologii | epistemologiei |
plural | — | — |