EPIFENOMENÍSM s.n. v. epifenomenalism. substantiv neutruepifenomenism
epifenomenism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | epifenomenism | epifenomenismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | epifenomenism | epifenomenismului |
plural | — | — |