EPIFENOMENALÍSM s.n. Concepție antiștiințifică potrivit căreia conștiința este un epifenomen. [Var. epifenomenism s.n. / cf. fr. épiphénoménisme]. substantiv neutruepifenomenalism
EPIFENOMENALÍSM s. n. concepție filozofică potrivit căreia conștiința ar fi simplu epifenomen al proceselor neurofiziologice. (după fr. épiphénoménisme) substantiv neutruepifenomenalism
epifenomenalísm s. n. substantiv neutruepifenomenalism
EPIFENOMENALÍSM s. n. Concepție filosofică după care conștiința este un simplu epifenomen al proceselor neurofiziologice. – Din fr. épiphénoménalisme. substantiv neutruepifenomenalism
epifenomenalism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | epifenomenalism | epifenomenalismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | epifenomenalism | epifenomenalismului |
plural | — | — |