EMPIRIOMONÍSM s.n. Variantă a empiriocriticismului în Rusia, creată de A. Bogdanov, care susținea că lumea fizică este experiența „socialmente organizată” a „omenirii colective”. [Pron. -ri-o-. / < rus. empiriomonizm, cf. fr. empiriomonisme]. substantiv neutruempiriomonism
EMPIRIOMONÍSM s. n. variantă a empiriocriticismului în Rusia, care susținea că lumea fizică este experiența „socialmente organizată” a „omenirii colective”. (< rus. empiriomonizm) substantiv neutruempiriomonism
empiriomonísm (-ri-o-) s. n. substantiv neutruempiriomonism
EMPIRIOMONÍSM s. n. Variantă a empiriocriticismului potrivit căreia realitatea fizică nu ar fi decât „experiența socialmente organizată a omenirii”. [Pr.: -ri-o-] – Din rus. empiriomonizm. substantiv neutruempiriomonism
empiriomonism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | empiriomonism | empiriomonismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | empiriomonism | empiriomonismului |
plural | — | — |