EMPIÉM s.n. (Med.) Acumulare de puroi într-o cavitate a organismului; pleurezie purulentă. [Pron. -pi-em, pl. -muri, -me. / < fr. empyème, cf. gr. en – în, pyon – puroi]. substantiv neutruempiem
EMPIÉM s. n. acumulare de puroi într-o cavitate a organismului; pleurezie purulentă. (< fr. empyème) substantiv neutruempiem
empiém (-pi-em) s. n., pl. empiémuri substantiv neutruempiem
empiem substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | empiem | empiemul |
plural | empiemuri | empiemurile | |
genitiv-dativ | singular | empiem | empiemului |
plural | empieme | empiemurilor |