EJECTÁ vb. I. tr. A da afară, a evacua (un fluid, un obiect etc.). [< fr. éjecter]. adjectivejecta
EJECTÁ, ejectéz, vb. I. Tranz. A arunca, a proiecta afară, a evacua (un fluid, un obiect etc.). (cf. fr. éjecter, lat. eiectare) adjectivejecta
EJECTÁ vb. I. tr. A da afară, a evacua (un fluid, un obiect etc.). [< fr. éjecter]. verb tranzitivejecta
EJECTÁ, ejectéz, vb. I. Tranz. A arunca, a proiecta afară, a evacua (un fluid, un obiect etc.). (cf. fr. éjecter, lat. eiectare) verb tranzitivejecta
*ejectá (a ~) vb., ind. prez. 3 ejecteáză verb tranzitivejecta
EJECTÁ, ejectez, vb. I. Tranz. A da afară, a evacua cu putere (un fluid, un obiect etc.). – Din fr. éjecter. verb tranzitivejecta
ejectat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | ejectat | ejectatul | ejectată | ejectata |
plural | ejectați | ejectații | ejectate | ejectatele | |
genitiv-dativ | singular | ejectat | ejectatului | ejectate | ejectatei |
plural | ejectați | ejectaților | ejectate | ejectatelor |