EGOMÍSM s.n. (Rar) Egoism absolut, care nu acceptă decât existența propriului eu. [< fr. égomisme, cf. lat. egomet – eu însumi]. substantiv neutruegomism
egomísm (egoism absolut) (rar) s. n. substantiv neutruegomism
egomism substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | egomism | egomismul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | egomism | egomismului |
plural | — | — |