ECOFENOTÍP s. n. modificare fenotipică determinată de mediul înconjurător. (< eco2- + fenotip) substantiv neutruecofenotip
ecofenotip substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | ecofenotip | ecofenotipul |
plural | ecofenotipuri | ecofenotipurile | |
genitiv-dativ | singular | ecofenotip | ecofenotipului |
plural | ecofenotipuri | ecofenotipurilor |