ECLESIÁSTIC, -Ă adj. v. ecleziastic. adjectiveclesiastic
*ecleziástic, -ă adj. (vgr. ekklesiastikós). Bisericesc, relativ la biserică, la cler: istorie ecleziastică. S. m. O carte a Vechĭuluĭ Testament scrisă de Isus fiu luĭ Sirah. adjectivecleziastic
ecleziastic a. privitor la biserică sau la cler: adunarea ecleziastică. ║ m. membru al clerului, preot. adjectivecleziastic
eclesiastic adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | eclesiastic | eclesiasticul | eclesiastică | eclesiastica |
plural | eclesiastici | eclesiasticii | eclesiastice | eclesiasticele | |
genitiv-dativ | singular | eclesiastic | eclesiasticului | eclesiastice | eclesiasticei |
plural | eclesiastici | eclesiasticilor | eclesiastice | eclesiasticelor |