ECLESIÁST s.n. v. ecleziast. substantiv neutrueclesiast
*ecleziást m. (vgr. ekklesiastés, d. ekklesía, adunare, biserică. V. paraclis). Orator bisericesc. S. n. O carte a Vechĭuluĭ Testament atribuită luĭ Solomon. substantiv neutruecleziast
Ecleziástul/Eclesiástul (carte a Bibliei) (E-cle-zi-as-/E-cle-si-as-) s. propriu n. substantiv neutruecleziastul
eclesiast substantiv neutru | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | eclesiast | eclesiastul |
plural | — | — | |
genitiv-dativ | singular | eclesiast | eclesiastului |
plural | — | — |