duducúță (înv.) s. f., g.-d. art. duducúței; pl. duducúțe substantiv femininduducuță
DUDUCÚȚĂ, duducuțe, s. f. (Înv.) Diminutiv al lui duducă. – Duducă + suf. -uță. substantiv femininduducuță
DUDUCÚȚĂ, duducuțe, s. f. (Mold.) Diminutiv al lui duducă. substantiv femininduducuță
duducuță | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | duducuță | duducuța |
plural | duducuțe | duducuțele | |
genitiv-dativ | singular | duducuțe | duducuței |
plural | duducuțe | duducuțelor |