DIZARMONÍE s.f. (Liv.) Lipsă de armonie, discordanță. [Gen. -iei. / < it. disarmonia]. substantiv feminindizarmonie
DIZARMONÍE s. f. 1. lipsă de armonie, discordanță. 2. (psihiatr.) tip de personalitate caracterizat printr-un dezechilibru net, cu dificultăți de adaptare. (< fr. dysharmonie) substantiv feminindizarmonie
*dizarmoníe s. f., art. dizarmonía, g.-d. art. dizarmoníei; pl. dizarmoníi substantiv feminindizarmonie
DIZARMONÍE, dizarmonii, s. f. 1. Lipsă a armoniei; discordanță. 2. (Psih.) Tip de personalitate caracterizat printr-un dezechilibru net, cu dificultăți de adaptare. – Din fr. disharmonie. substantiv feminindizarmonie
dizarmonie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | dizarmonie | dizarmonia |
plural | dizarmonii | dizarmoniile | |
genitiv-dativ | singular | dizarmonii | dizarmoniei |
plural | dizarmonii | dizarmoniilor |