DISTRACTÍV, -Ă adj. Plăcut, amuzant. [< distracție + -iv]. adjectivdistractiv
DISTRACTÍV, -Ă adj. care distrează; plăcut, amuzant. (< distracț/ie/ + -iv) adjectivdistractiv
* distractív, -ă adj. (lat. distractus, distras). Propriŭ a distrage: carte distractivă. adjectivdistractiv
distractív adj. m., pl. distractívi; f. distractívă, pl. distractíve adjectivdistractiv
distractiv a. propriu a distrage. adjectivdistractiv
DISTRACTÍV, -Ă, distractivi, -e, adj. Care distrează (1); plăcut, amuzant. – Din distracție (după atracție – atractiv). adjectivdistractiv
DISTRACTÍV, -Ă, distractivi, -e, adj. Care distrează; plăcut, amuzant. Joc distractiv. adjectivdistractiv
distractiv adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | distractiv | distractivul | distractivă | distractiva |
plural | distractivi | distractivii | distractive | distractivele | |
genitiv-dativ | singular | distractiv | distractivului | distractive | distractivei |
plural | distractivi | distractivilor | distractive | distractivelor |