DISPOZÁT, -Ă, dispozați, -te, adj. (Franțuzism înv.) Dispus (să facă ceva). – V. dispoza. adjectivdispozat
DISPOZÁT, -Ă, dispozați, -te, adj. (Franțuzism învechit) Dispus (să facă ceva). Nu eram dispozat a mă face tălmaci. NEGRUZZI, S. I 223. adjectivdispozat
DISPOZÁ, dispozez, vb. I. Intranz. (Franțuzism înv.) A dispune de ceva. – Fr. disposer. verbdispoza
DISPOZÁ, dispozez, vb. I. Intranz. (Franțuzism învechit) A dispune (de ceva). Sila morală a noroadelor abroghează cîteodată puterea dritului particular de a dispoza după plac de un lucru. RUSSO, S. 159. verbdispoza
dispozat adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | dispozat | dispozatul | dispozată | dispozata |
plural | dispozați | dispozații | dispozate | dispozatele | |
genitiv-dativ | singular | dispozat | dispozatului | dispozate | dispozatei |
plural | dispozați | dispozaților | dispozate | dispozatelor |