DISPOZÁRE s. f. v. dispoza. [DLRM] substantiv feminindispozare
DISPOZÁ, dispozez, vb. I. Intranz. (Franțuzism învechit) A dispune (de ceva). Sila morală a noroadelor abroghează cîteodată puterea dritului particular de a dispoza după plac de un lucru. RUSSO, S. 159. verbdispoza
dispozare substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | dispozare | dispozarea |
plural | dispozări | dispozările | |
genitiv-dativ | singular | dispozări | dispozării |
plural | dispozări | dispozărilor |