DISFAGÍE s.f. Greutate la înghițit. [Gen. -iei. / < fr. dysphagie, cf. gr. dys – dificil, phagein – a mânca]. substantiv feminindisfagie
DISFAGÍE s. f. dificultate în deglutiție. (< fr. dysphagie) substantiv feminindisfagie
disfagíe s. f., art. disfagía, g.-d. disfagíi, art. disfagíei substantiv feminindisfagie
DISFAGÍE s. f. (Med.) Dificultate în înghițirea alimentelor în afecțiuni ale gurii, faringelui și esofagului. – Din fr. dysphagie. substantiv feminindisfagie
disfagie substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | disfagie | disfagia |
plural | disfagii | disfagiile | |
genitiv-dativ | singular | disfagii | disfagiei |
plural | disfagii | disfagiilor |