DINAMITÁ vb. I. tr. A doborî, a distruge cu dinamită. [< fr. dynamiter]. adjectivdinamita
DINAMITÁ vb. I. tr. A doborî, a distruge cu dinamită. [< fr. dynamiter]. verb tranzitivdinamita
DINAMITÁ vb. tr. 1. a distruge cu dinamită. 2. (fig.) a face să sară în aer; a sabota, a împiedica, a distruge. (< fr. dynamiter) verb tranzitivdinamita
dinamitá (a ~) vb., ind. prez. 3 dinamiteáză verb tranzitivdinamita
DINAMITÁ, dinamitez, vb. I. Tranz. A pune dinamită (sau un alt exploziv) pentru a arunca în aer obstacole naturale, construcții dezafectate, obiective militare în timp de război etc. – Din fr. dynamiter. verb tranzitivdinamita
DINAMITÁ, dinamitez, vb. I. Tranz. A pune dinamită la o stîncă, la o construcție etc., pentru a o arunca în aer; a distruge cu ajutorul dinamitei. verb tranzitivdinamita
dinamitat | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | dinamitat | dinamitatul | dinamitată | dinamitata |
plural | dinamitați | dinamitații | dinamitate | dinamitatele | |
genitiv-dativ | singular | dinamitat | dinamitatului | dinamitate | dinamitatei |
plural | dinamitați | dinamitaților | dinamitate | dinamitatelor |