dijmuiálă (rar) s. f., g.-d. art. dijmuiélii; pl. dijmuiéli substantiv feminindijmuială
DIJMUIÁLĂ, dijmuieli, s. f. (Rar) Dijmuire. [Pr.: -mu-ia-] – Dijmui + suf. -eală. substantiv feminindijmuială
DIJMUIÁLĂ, dijmuieli, s. f. (Rar) Acțiunea de a dijmui. substantiv feminindijmuială
dijmuială | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | dijmuială | dijmuiala |
plural | dijmuieli | dijmuielile | |
genitiv-dativ | singular | dijmuieli | dijmuielii |
plural | dijmuieli | dijmuielilor |