DEZINFECTÁNT, -Ă adj., s.n. (Substanță) care se folosește la dezinfectare. [Cf. fr. désinfectant]. adjectivdezinfectant
DEZINFECTÁNT, -Ă adj., s. n. (substanță) care servește la dezinfectare. (< fr. désinfectant) adjectivdezinfectant
dezinfectant, dezinfectante s. n. băutură spirtoasă. adjectivdezinfectant
* dezinfectánt, -ă adj. (fr. désinfectant). Care dezinfectează: substanță dezinfectantă. S.n., pl. e Cloru e un dezinfectant. adjectivdezinfectant
*dezinfectánt1 (de-zin-/dez-in-) adj. m., pl. dezinfectánți; f. dezinfectántă, pl. dezinfectánte adjectivdezinfectant
!dezinfectánt2 (produs care distruge germenii patogeni) (de-zin-/dez-in-) s. m./s. n., pl. dezinfectánți/dezinfectánte adjectivdezinfectant
dezinfectant a. propriu a dezinfecta. ║ n. substanță ce dezinfectează: ex. acidul fenic, clorul. adjectivdezinfectant
DEZINFECTÁNT, -Ă, dezinfectanți, -te, adj., s. m. (Substanță sau agent fizic) care are proprietatea de a dezinfecta. [Pl.. și: (n.) dezinfectante] – Din fr. désinfectant. adjectivdezinfectant
DEZINFECTÁNT, dezinfectante, s. n. Substanță chimică avînd proprietatea de a dezinfecta. Clorul este un bun dezinfectant. ▭ Era numai un pachet de pansamente... o mumie neclintită, exalînd miros de dezinfectante. C. PETRESCU, Î. II 47. ◊ (Adjectival) Soluție dezinfectantă. adjectivdezinfectant
dezinfectant adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | dezinfectant | dezinfectantul | dezinfectantă | dezinfectanta |
plural | dezinfectanți | dezinfectanții | dezinfectante | dezinfectantele | |
genitiv-dativ | singular | dezinfectant | dezinfectantului | dezinfectante | dezinfectantei |
plural | dezinfectanți | dezinfectanților | dezinfectante | dezinfectantelor |