DEZAMBREIÉRE, dezambreieri, s. f. Acțiunea de a dezambreia. [Pr.: -bre-ie-] – V. dezambreia. substantiv feminindezambreiere
DEZAMBREIÁ vb. tr. a scoate din ambreiaj. (< dez- + ambreia) verb tranzitivdezambreia
*dezambreiá (a ~) (de-zam-bre-ia/dez-am-) vb., ind. prez. 3 dezambreiáză, 1 pl. dezambreiém (-bre-iem), imperf. 3 sg. dezambreiá; ger. dezambreínd verb tranzitivdezambreia
DEZAMBREIÁ, dezambreiez, vb. I. Tranz. A scoate din ambreiaj. [Pr.: -bre-ia] – Pref. des- + ambreia. verb tranzitivdezambreia
dezambreiere substantiv feminin | nearticulat | articulat | |
nominativ-acuzativ | singular | dezambreiere | dezambreierea |
plural | dezambreieri | dezambreierile | |
genitiv-dativ | singular | dezambreieri | dezambreierii |
plural | dezambreieri | dezambreierilor |