DETONÁBIL, -Ă adj. Detonant. [Cf. it. detonabile]. adjectivdetonabil
DETONÁBIL, -Ă adj. detonant. (< it. detonabile) adjectivdetonabil
detonábil adj. m., pl. detonábili; f. detonábilă, pl. detonábile adjectivdetonabil
DETONÁBIL, -Ă, detonabili, -e, adj. Detonant. – Din it. detonabile. adjectivdetonabil
detonabil adjectiv | masculin | feminin | |||
nearticulat | articulat | nearticulat | articulat | ||
nominativ-acuzativ | singular | detonabil | detonabilul | detonabilă | detonabila |
plural | detonabili | detonabilii | detonabile | detonabilele | |
genitiv-dativ | singular | detonabil | detonabilului | detonabile | detonabilei |
plural | detonabili | detonabililor | detonabile | detonabilelor |